πραγματικότητα Θεός Ρόδο παρακολουθηση κινητών Οδηγός λεωφορείου εθελοντής ιερέας > 자유게시판

Απόφαση ζωής είναι για τον 26χρονο Στέφανο Κολυνδρίνη, η είσοδός του στους κόλπους της τοπικής Εκκλησίας, ως εθελοντής κληρικός. Ο νεαρός συμπολίτης, ο οποίος χειροτονείται σήμερα Διάκονος στον ιερό ναό Αγίου Αθανασίου Ανω Λεχωνίων, είναι γιός της Γεωργίας και του Δημήτριου Κολυνδρίνη, προέδρου του υπεραστικού ΚΤΕΛ Μαγνησίας και έχει μια μικρότερη αδελφή, την Ελένη, η οποία σπουδάζει στη Λαμία.

Ο Στέφανος Κολυνδρίνης, ο οποίος διακρίνεται για τον σπάνιο χαρακτήρα, το ήθος, την σεμνότητά του, εργάζεται ως οδηγός στο οικογενειακό υπεραστικό λεωφορείο, ενώ όπως αναφέρει χαρακτηριστικά από πολύ μικρή ηλικία του γεννήθηκε η επιθυμία να αναπτύξει έργο διακονίας, ως άμισθος κληρικός.

ΡΕΠΟΡΤΑΖ : Γλυκερία Υδραίου

Ένα όνειρο ζωής γίνεται σήμερα πραγματικότητα, με την είσοδό του στον πρώτο βαθμό της Ιεροσύνης, έχοντας τις ευλογίες του Μητροπολίτη Δημητριάδος κ. Ιγνατίου, του πνευματικού του, Πρωτοσύγκελου της τοπικής Εκκλησίας, Αρχιμανδρίτη π. Δαμασκηνού Κιαμέτη και την αμέριστη συμ παράσταση της συζύγου του Ευθυμίας και της οικογένειάς του.

«Από μικρό παιδάκι, 7 μόλις ετών, από την πρώτη φορά που πήγα στον Αγιο Αθανάσιο Ανω Λεχωνίων, άρχισε να μου αρέσει πάρα πολύ ο ναός και οι Ακολουθίες. Αρχισα να δένομαι πάρα πολύ με ιερέα, τον κόσμο, τις Ακολουθίες και άρχισα να ακολουθώ ενεργά την Εκκλησιαστική ζωή του ναού μας, με αποτέλεσμα όσο πιο πολύ μεγάλωνα, τόσο πιο πολύ να δένομαι και να θέλω να γίνω κληρικός» ομολογεί ο ίδιος. Από την εποχή που ήταν μαθητής της Α Δημοτικού «ήθελα να γίνω ιερέας. Ημουν ιερόπαιδας και στη συνέχεια βοηθούσα και στο ψαλτήριο ως ψάλτης» υπογραμμίζει ο ίδιος.

Ολη του η ζωή, περιστρέφεται γύρω από την Εκκλησία και την διάθεση της ανιδιοτελούς προσφοράς, σε πνευματικό και κοινωνικό επίπεδο. Παράλληλα εργάζεται στο υπεραστικό ΚΤΕΛ και όπως αναφέρει μεταξύ άλλων «εργάζομαι από 18 ετών, μόλις τελείωσα το Λύκειο. Ως εισπράκτορας στην αρχή, και μόλις ολοκλήρωσα τη στρατιωτική μου θητεία, εργάστηκα ως αποθηκάριος και το 2009 μόλις απέκτησα επαγγελματικό δίπλωμα, εργάζομαι ως οδηγός στο λεωφορείο της οικογένειάς μας».

Τα συναισθήματα που τον διακατέχουν, αποτυπώνονται εύγλωττα στη φράση «μετρώ αντίστροφα το χρόνο, νιώθω συγκίνηση και δέος και μακάρι να φανώ άξιος την μεγάλη στιγμή, διότι είναι μεγάλη απόφαση. Είναι απόφαση ζωής. Όχι μόνο για μένα, αλλά και για ολόκληρη την οικογένειά μου».

Εχοντας την αμέριστη συμ παράσταση της συζύγου του και της οικογένειάς του, ο δωδέκατος, κατά σειρά, εθελοντής κληρικός της τοπικής Εκκλησίας, εισέρχεται με πολύ συγκίνηση και δέος στα νέα του καθήκοντα, τονίζοντας ότι «δεν θα αμελήσω ούτε το διακόνημά μου, ούτε την οικογένεια, ούτε το επάγγελμά μου. Θα προσφέρω όσο μπορώ περισσότερο, με όλες μου τις δυνάμεις».

Άλλωστε η ζωή του και οι πράξεις του, έδειχναν από πολύ νωρίς την επιθυμία του να ακολουθήσει το συγκεκριμένο δρόμο. «Θέλω να δώσω αγάπη στον κόσμο, να προσφέρω στους φτωχούς, σε όλους κι όταν με αξιώσει ο Θεός να εισέλθω στο δεύτερο βαθμός ιεροσύνης, ως πρεσβύτερος, έχω ζητήσει από το Σεβασμιώτατο να με στείλει σε ένα χωριό, κι εύχομαι να γίνει αποδεκτό το αίτημά μου» αναφέρει ο ίδιος, εκφράζοντας την επιθυμία του να προσφέρει έργο διακονίας στην περιφέρεια. 

Σημαντική στιγμή

Η ρότα της ζωής του αλλάζει από σήμερα κατεύθυνση, με την είσοδό του στις τάξεις των εθελοντών κληρικών της τοπικής Εκκλησίας, έχοντας παράλληλα την ευλογία να συνεχίσει την επαγγελματική του δραστηριότητα.

Όπως εξηγεί στο σημείο αυτό ο κ. Κολυνδρίνης «έχω δύο έως τρία ρεπό την εβδομάδα από την εργασία μου και παράλληλα, δικαιούμαι την άδειά μου. Όταν δεν εργάζομαι εγώ, με αναπληρώνει ανά πάσα στιγμή άλλος οδηγός στο λεωφορείο. Κατά συνέπεια, τις Κυριακές που τελείται Θεία Λειτουργία και τις μεγάλες εορτές, είτε θα εργάζομαι στο λεωφορείο το απόγευμα, είτε θα με αναπληρώνει ο άλλος οδηγός, προκειμένου να μην λείπω από την ενορία της Αναλήψεως, όπου θα διακονώ».

Απόφαση ζωής είναι για τον ίδιο η πνευματική προσφορά και όπως επισημαίνει χαρακτηριστικά «όποιες αρμοδιότητες κι αν μου δώσουν ο Σεβασμιώτατος και ο πνευματικός μου, θα πράξω το καλύτερο δυνατό και θα ανταποκριθώ σε ότι κι αν μου ζητήσουν. Στόχος μου, προσθέ ΤΕΙ με ιδιαίτερη σεμνότητα, είναι να δείξω σε όσες περισσότερες ψυχές μπορώ, το δρόμο για τον παράδεισο, γιατί για να τις οδηγήσω, δεν είμαι άξιος».

Η πρόθεση της ανιδιοτελούς προσφοράς στο πεδίο της εν Χριστώ διακονίας, είναι το επίκεντρο της ζωής του από μικρή ηλικία κι όπως επισημαίνει παράλληλα ο ίδιος «δεν με ενδιέφερε ποτέ αν θα έχω οργανική θέση, εάν θα πάρω μισθό από το δημόσιο, εάν θα έχω κάποια Ασφάλεια. Ακόμη κι αν δεν δούλευα στο ΚΤΕΛ, θα άφηνα όλη μου την ύπαρξη στο Θεό. Δεν με απασχολούσε ο βιοπορισμός. Ακόμη κι αν δεν είχα το επάγγελμά μου, πάλι θα γινόμουνα άμισθος κληρικός και θα άφηνα την ύπαρξή μου και την οικογένειά μου μαζί, στο έλεος του Θεού και ότι ήθελε ο Θεός, θα έκανε».

Παράλληλα, όμως, υπογραμμίζει ότι «η μεγάλη απόφαση καθορίζεται αποκλειστικά και μόνο από το Θεό. Για μένα, τονίζει,  είναι η μεγαλύτερη τιμή της ζωής μου, γιατί αγαπώ την Εκκλησία και θέλω να προσφέρω» προτρέποντας παράλληλα «όσους μπορούν να βιοπορίζονται από το επάγγελμά τους,  έχουν τις προϋποθέσεις να γίνουν κληρικοί κι ο γέροντάς τους, βάζει συμμαρτηρία να μην διστάσουν καθόλου, διότι τα χωριά μας χρειάζονται ιερείς και τα Ιερά Θυσιαστήρια, Διακόνους του Θεού».

Ταχυδρόμος, Πανθεσσαλική Εφημερίδα