Ντετέκτιβ: Αποδείξεις χωρίς φυσική παρακολούθηση Όταν η εσωτερική φωνή σταματά να αμφιβάλλει > 자유게시판

• 목록
• 답변
• 글쓰기
• 게시판 리스트 옵션
  • 수정
  • 삭제

Ντετέκτιβ: Αποδείξεις χωρίς φυσική παρακολούθηση Μια παλιά φωτογραφία πέφτει από ένα βιβλίο και προσγειώνεται στο πάτωμα. Τη σηκώνεις και κοιτάς πρόσωπα που χαμογελούν. Η σκηνή φαίνεται απλή, μια εκδρομή, ένα τραπέζι, κάποιος που κάνει αστεία. Όμως ένα βλέμμα στο πίσω μέρος του κάδρου σε μπερδεύει. Κάποιος κοιτάζει μακριά, σαν να θέλει να φύγει. Στο περιθώριο, μια ημερομηνία που δεν ταιριάζει με τις ιστορίες που έχεις ακούσει. Δεν είναι απόδειξη, είναι μόνο ένα ίχνος. Αρκεί για να ανοίξει την περιέργεια. Ψάχνεις κι άλλες φωτογραφίες, βρίσκεις ένα σημείωμα, ρωτάς κάποιον μεγαλύτερο. Τα κομμάτια αρχίζουν να ενώνονται. Δεν υπάρχει δράμα, υπάρχει κατανόηση. Οι άνθρωποι τότε πήραν αποφάσεις δύσκολες, και αυτό εξηγεί κάποιες σιωπές. Η φωτογραφία επιστρέφει στο βιβλίο, αλλά τώρα έχει άλλο βάρος.

Μην αναβάλεις άλλο τις αποδείξεις που χρειάζεσαι.


Μια παλιά φωτογραφία πέφτει από ένα βιβλίο και προσγειώνεται στο πάτωμα. Τη σηκώνεις και κοιτάς πρόσωπα που χαμογελούν. Η σκηνή φαίνεται απλή, μια εκδρομή, ένα τραπέζι, κάποιος που κάνει αστεία. Όμως ένα βλέμμα στο πίσω μέρος του κάδρου σε μπερδεύει. Κάποιος κοιτάζει μακριά, σαν να θέλει να φύγει. Στο περιθώριο, μια ημερομηνία που δεν ταιριάζει με τις ιστορίες που έχεις ακούσει. Δεν είναι απόδειξη, είναι μόνο ένα ίχνος. Αρκεί για να ανοίξει την περιέργεια. Ψάχνεις κι άλλες φωτογραφίες, βρίσκεις ένα σημείωμα, ρωτάς κάποιον μεγαλύτερο. Τα κομμάτια αρχίζουν να ενώνονται. Δεν υπάρχει δράμα, υπάρχει κατανόηση. Οι άνθρωποι τότε πήραν αποφάσεις δύσκολες, και αυτό εξηγεί κάποιες σιωπές. Η φωτογραφία επιστρέφει στο βιβλίο, αλλά τώρα έχει άλλο βάρος.

Μην αναβάλεις άλλο τις αποδείξεις που χρειάζεσαι.


Μια παλιά φωτογραφία πέφτει από ένα βιβλίο και προσγειώνεται στο πάτωμα. Τη σηκώνεις και κοιτάς πρόσωπα που χαμογελούν. Η σκηνή φαίνεται απλή, μια εκδρομή, ένα τραπέζι, κάποιος που κάνει αστεία. Όμως ένα βλέμμα στο πίσω μέρος του κάδρου σε μπερδεύει. Κάποιος κοιτάζει μακριά, σαν να θέλει να φύγει. Στο περιθώριο, μια ημερομηνία που δεν ταιριάζει με τις ιστορίες που έχεις ακούσει. Δεν είναι απόδειξη, είναι μόνο ένα ίχνος. Αρκεί για να ανοίξει την περιέργεια. Ψάχνεις κι άλλες φωτογραφίες, βρίσκεις ένα σημείωμα, ρωτάς κάποιον μεγαλύτερο. Τα κομμάτια αρχίζουν να ενώνονται. Δεν υπάρχει δράμα, υπάρχει κατανόηση. Οι άνθρωποι τότε πήραν αποφάσεις δύσκολες, και αυτό εξηγεί κάποιες σιωπές. Η φωτογραφία επιστρέφει στο βιβλίο, αλλά τώρα έχει άλλο βάρος.