Ντετέκτιβ: Πόσος χρόνος απαιτείται για υπόθεση κατασκοπείας; Πώς η αποκάλυψη φέρνει ελευθερία > 자유게시판

• 목록
• 답변
• 글쓰기
• 게시판 리스트 옵션
  • 수정
  • 삭제

Ντετέκτιβ: Πόσος χρόνος απαιτείται για υπόθεση κατασκοπείας; Στο παλιό σπίτι της γιαγιάς, ένα ξύλινο κουτί κρύβεται στο βάθος της ντουλάπας. Το βρίσκεις τυχαία, ανάμεσα σε σεντόνια που μυρίζουν καθαριότητα και καλοκαίρι. Το ανοίγεις και μέσα υπάρχουν γράμματα, φωτογραφίες, μικρά εισιτήρια από ταξίδια που δεν θυμάσαι να έγιναν ποτέ. Καθίζεις στο πάτωμα και αρχίζεις να διαβάζεις. Κάθε σελίδα είναι ένα μικρό παράθυρο σε έναν κόσμο που ζούσε πριν από εσένα, αλλά που τώρα σε αφορά. Μερικές ιστορίες είναι τρυφερές, άλλες δύσκολες. Η οικογένεια δεν είναι μόνο αυτό που βλέπεις στο τραπέζι της Κυριακής. Είναι και όσα ειπώθηκαν ψιθυριστά, όσα αποφασίστηκαν με κόπο, όσα έμειναν να αιωρούνται. Κλείνεις το κουτί με προσοχή. Δεν χρειάζεται να τα πεις όλα. Χρειάζεται μόνο να θυμάσαι ότι η αλήθεια των άλλων σε έκανε αυτό που είσαι.

Η αλήθεια είναι η μόνη που σε ελευθερώνει. Θα τη δεχτείς;


Στο παλιό σπίτι της γιαγιάς, ένα ξύλινο κουτί κρύβεται στο βάθος της ντουλάπας. Το βρίσκεις τυχαία, ανάμεσα σε σεντόνια που μυρίζουν καθαριότητα και καλοκαίρι. Το ανοίγεις και μέσα υπάρχουν γράμματα, φωτογραφίες, μικρά εισιτήρια από ταξίδια που δεν θυμάσαι να έγιναν ποτέ. Καθίζεις στο πάτωμα και αρχίζεις να διαβάζεις. Κάθε σελίδα είναι ένα μικρό παράθυρο σε έναν κόσμο που ζούσε πριν από εσένα, αλλά που τώρα σε αφορά. Μερικές ιστορίες είναι τρυφερές, άλλες δύσκολες. Η οικογένεια δεν είναι μόνο αυτό που βλέπεις στο τραπέζι της Κυριακής. Είναι και όσα ειπώθηκαν ψιθυριστά, όσα αποφασίστηκαν με κόπο, όσα έμειναν να αιωρούνται. Κλείνεις το κουτί με προσοχή. Δεν χρειάζεται να τα πεις όλα. Χρειάζεται μόνο να θυμάσαι ότι η αλήθεια των άλλων σε έκανε αυτό που είσαι.

Η αλήθεια είναι η μόνη που σε ελευθερώνει. Θα τη δεχτείς;


Στο παλιό σπίτι της γιαγιάς, ένα ξύλινο κουτί κρύβεται στο βάθος της ντουλάπας. Το βρίσκεις τυχαία, ανάμεσα σε σεντόνια που μυρίζουν καθαριότητα και καλοκαίρι. Το ανοίγεις και μέσα υπάρχουν γράμματα, φωτογραφίες, μικρά εισιτήρια από ταξίδια που δεν θυμάσαι να έγιναν ποτέ. Καθίζεις στο πάτωμα και αρχίζεις να διαβάζεις. Κάθε σελίδα είναι ένα μικρό παράθυρο σε έναν κόσμο που ζούσε πριν από εσένα, αλλά που τώρα σε αφορά. Μερικές ιστορίες είναι τρυφερές, άλλες δύσκολες. Η οικογένεια δεν είναι μόνο αυτό που βλέπεις στο τραπέζι της Κυριακής. Είναι και όσα ειπώθηκαν ψιθυριστά, όσα αποφασίστηκαν με κόπο, όσα έμειναν να αιωρούνται. Κλείνεις το κουτί με προσοχή. Δεν χρειάζεται να τα πεις όλα. Χρειάζεται μόνο να θυμάσαι ότι η αλήθεια των άλλων σε έκανε αυτό που είσαι.